Sjefke Janssen was profwielrenner van 1946 tot 1954. Hij was een kleine en karaktervolle coureur die zich, als rechtgeaard Limburger, het beste thuis voelde op een enigszins geaccidenteerd terrein, zoals de Limburgse heuvels.

Vader Sjaak Janssen was sigarenmaker en werkte voor de firma Boticos uit Valkenswaard, die hadden een sigarenfabriekje aan de Stationsstraat 166 in Elsloo. Na een inkrimping bij het fabriekje werd de sigarenfabricage verplaatst naar de voorkamer van het nieuwe huis van de familie Janssen aan de Stationsstraat 54 (nu de fietsenzaak Sjefke Janssen).

In 1931 of 1932 moest het gezin vanwege het werk van vader verhuizen naar Valkenswaard. Hier ontdekte zoon Sjefke zijn wielertalenten op een damesfiets waar hij met een stok een herenfiets van maakte, om het echt te laten lijken!
In 1937 werd Sjefke al onafhankelijke. In 1938 keerde het gezin terug naar Elsloo en in 1939 is Sjefke amateur geworden.

In 1939 moest hij in militaire dienst en was hij als soldaat gelegerd in Den Haag toen de Duitsers binnenvielen.

In de oorlog kwam van fietsen niet veel terecht. Om niet vanwege de Arbeidseinsatz naar Duitsland te moeten, werd hij mijnwerker. Daar leerde hij wat afzien is!
De Elslose schipper Sjaak Vranken nam hem echter na 3 jaar in dienst en toen kon Sjefke ook weer wat gaan fietsen. Daarnaast voetbalde hij ook nog bij Caesar en Haslou.

Vanaf 1943 worden weer stilaan wat wielerkoersen georganiseerd en Sjefke's carrière nam een wending die hem én Elsloo als wielerdorp bekend -misschien zelfs beroemd- maakte.

Zijn beste prestaties leverde hij in eendagskoersen, met name was hij tijdens die jaren als professioneel wielrenner vaak succesvol bij de Nationale Kampioenschappen op de weg.

Sjefke werd twee keer – in 1947 en 1949 – Nederlands kampioen op de weg op de Cauberg te Valkenburg. Binnen een tijdsbestek van negen jaar meldde Sjefke zich negen keer bij de eerste tien in het klassement. Ook een derde plaats op het wereldkampioenschap op de weg in het Franse Reims (1947) prijkt op de palmares van de frêle coureur.

Bovendien kan hij trots zijn op vier starts in de Tour de France. In de Tour van 1947 was hij de enige Nederlander die de wedstrijd uitreed. In 1953 maakte hij deel uit van de legendarische Nederlandse landenploeg van Kees Pellenaars.

In 1952 is hij er ineens, Jan Nolten. De lange Limburgse wielrenner met blond achterover gekamd haar wordt de absolute revelatie van de Tour de France in dat jaar.

Net professional en debuterend op het hoogste podium wint hij in de Tour de France van dat jaar de 12e etappe, een zware bergetappe naar Monaco.

Op de flanken van de Puy de Dôme fietst hij iedereen uit het wiel. De finish is al in zicht als fenomeen Fausto Coppi hem in de laatste honderd meter voorbij rijdt. Het wordt de mooiste nederlaag van Jan Nolten, één van Nederlands beste klimmers ooit.

Jan Nolten zorgde er met zijn overwinning voor dat de provincie Limburg volkomen in de ban raakte van de Tour de France – om nog niet te praten over zijn eigen woonplaats Geleen. Als eerste Limburger won hij een etappe in deze wielerronde, waarmee het dagelijks leven compleet werd verstoord.

Een jaar later wint hij in de Tour de 8e etappe Nantes-Bordeaux, die maar liefst 345 km lang is.

Toch heeft hij de torenhoge verwachtingen later nooit geheel kunnen inlossen, mede door een auto-ongeluk.

Jan Nolten trouwde met een meisje uit Elsloo en bleef hier bijna zijn hele leven wonen; op respectabele leeftijd verhuisde hij terug naar zijn geboorteplaats Geleen.

Hij fietste tot en met veteranen leeftijd nog regelmatig wedstrijden bij de Nederlandse Wielren Bond.

Belangrijkste overwinningen:
* 1952 - 12e etappe Tour de France
* 1953 - 8e etappe Tour de France
* 1956 - 12e etappe Giro d'Italia

Tourdeelnames:
* 1952 - 15e; winnaar 12e etappe, Sestrières-Monaco, 195 km
* 1953 - 19e; winnaar 8e etappe. Nantes-Bordeaux, 345 km
* 1954 - 14e
* 1955 - 21e
* 1956 - 28e

Bron: Henk Steevens en o.a. Wiel Verheesen, Limburgs Dagblad 30.06.2000

Henk Steevens had graag vaker dan die ene keer in 1953 tot de ploeg voor de Tour de France behoord, maar de man uit Elsloo kreeg een jaar later tot zijn grote ontgoocheling slechts een reserverol.
De kwestie leidde eind 1955 wel tot een onverwacht vroeg afscheid als actief wielrenner: Henk Steevens koos voor maatschappelijke zekerheid.

Hij was neoprof en slechts 21 jaar toen hij op maandag 11 mei 1953, daags na het Limburgs Kampioenschap op de Cauberg, de uitnodiging van ploegleider Kees Pellenaars kreeg. Steevens won op de Cauberg met overmacht en had indruk gemaakt op Pellenaars.
Diezelfde dag moest Henk de Grote Prijs van Hannover rijden... en die won hij ook.

Steevens was vereerd maar sputterde tegen, want hij vond zichzelf nog veel te jong voor zo'n avontuur. Pellenaars belde dag na dag tevergeefs naar huize Steevens, maar op een dag stapte hij in z'n auto. In de Dorpstraat in Elsloo, waar ouders Steevens een café hadden zorgde Pellenaars met zijn ploegleidersauto voor een ware volksoploop.

Het kinderrijke gezin Steevens was diep onder de indruk van "Den Pel" met z'n dampende sigaar. Pellenaars beloofde gouden bergen en haalde Henk over om mee naar Frankrijk te gaan. Het eerste jaar hoefde hij nog niks te presteren, alleen te leren van zijn ervaren ploegmaten. Hij mocht zelfs kiezen welke ploegmaat hij meenam.... Henk koos voor zijn ervaren dorpsgenoot Sjefke Janssen.

De derde Limburger in de ploeg was Jan Nolten, die in 1952 fantastisch debuteerde. De rest van de succesvolle Tourploeg uit 1953 bestond uit Wim van Est, Wout Wagtmans, Gerrit en Adri Voorting, Thijs Roks, Adri Suykerbuyk en Hein van Breenen.

De Tour van '53 was een martelgang voor Steevens: dag na dag zwaar knechtenwerk, veel tegenslag en op de koop toe een spierscheuring. Henk was niet gewend aan afstanden langer dan 150 km. Hij vocht daardoor elke dag in de achterste regionen voor lijfsbehoud en kwam vaak moederziel alleen binnen. In die tijd waren etappes boven de 300 km heel normaal. In één etappe werd hij toch nog 13e of zo.

In de 6e etappe was het over en uit... helemaal kapot kwam hij een kwartier te laat binnen. Pellenaars keurde hem geen blik waardig. Eenzaam en alleen ging Henk met de trein naar huis.

Een dag later kon ook Sjefke Janssen naar huis, ook getroffen door tegenslag. Twee dagen later won Nolten de etappe Nantes-Bordeaux.
Omdat de ploeg van '53 zo succesvol was, werd Henk wel in tal van huldigingen betrokken, maar het ging niet van harte.

Zijn klasseringen in de Tour van 1953:
26e in 1e etappe Tour de France, Metz - 106e in 2e etappe Liège - 102e in 3e etappe Lille - 13e in 4e etappe Dieppe - 103e in 5e etappe Caen.

In 1954 werd Steevens prins carnaval bij De Sajelaire in Elsloo, daar is hij zijn hele leven trots op geweest.

In de Ronde van Nederland haalde hij een aantal prima klasseringen. Bij het Nederlands Kampioenschap op de Cauberg had hij weer pech; een fikse valpartij omdat een idioot spijkers en punaises in een afdaling had gestrooid.

Wat later in het jaar 1954 werd Henk door Pellenaars samen met andere Tourgegadigden opgeroepen om in Breda foto's te laten maken. Hij dacht gelijk zijn selectie voor de Tour te horen, maar tot zijn teleurstelling moest Steevens thuis blijven. Later hoorde hij dat Pellenaars zich volgens alles voor een paar duizend gulden had laten omkopen door de vader van 'n andere coureur.

In 1954 maakte hij wel deel uit van de WK ploeg. In 1955 nam Henk nog deel aan de Ronde van Nederland en enkele andere etappekoersen. Maar na een zware val in de Ronde van Spanje -met een schedelbasisfractuur en diverse andere breuken tot gevolg- besloot hij om per direct te stoppen.

Later was Steevens vele jaren succesvol ploegleider bij amateurploegen als Ovis en Driessen Stoffen. Hij had toen o.a. zijn talentvolle broer Harrie in zijn ploeg waarmee hij deelnam aan de Tour de L'Avenir, de Tour de France voor amateurs.
Ook was hij geruime tijd assistent-ploegleider bij het TVM van Cees Priem, ook in de Tour de France.

Daarna was het welletjes en ging hij genieten van het leven, van zijn kinderen en kleinkinderen.
De Tour van '53 is alleen nog maar herinnering, waar hij altijd graag over verteld heeft.

In 2011 wordt Henk geinterviewd door Jan Meijers van de plaatselijke tv, klik hier.

Henk Steevens overleed op vrijdag 29 mei 2020 op 88-jarige leeftijd. Wiel Verheesen noteert mooie afscheidswoorden. Klik hier >

Hier komt bio van Leo Steevens

Belangrijkste uitslagen:

* 1956: 2e Ronde van Limburg - 3e criterium Zutendaal
* 1957: 1e criterium Beek

René Lotz uit Stein. Hij werd als amateur wielrenner geselecteerd voor de Olympische Spelen van 1960 in Rome.

Hij deed daar mee aan de individuele wegwedstrijd, waarin hij uitviel. Op de ploegentijdrit -die hij samen met Jan Hugens, Ab Sluis en Lex van Kreuningen reed- belandde hij net buiten de medailles: ze eindigden als vierde.

Lotz was daarna van mening dat deze selectie voor hem het hoogst bereikbare was. Eigenlijk wilde hij stoppen, maar toen kreeg hij een aanbieding uit Frankrijk om knecht te worden van Jacques Anquetil.

Dat was een groot renner in die dagen;  5 x Tour de France gewonnen tussen 1957 en 1964.
Lotz werd prof en reed wat wedstrijden in Frankrijk maar had het gauw gezien. Wat hij daar meemaakte beviel hem niks, want van doping moest hij niks hebben. Na een jaar als prof stopte hij met wielrennen.

Belangrijkste klasseringen:

Amateur
* 1957: 2e Ronde van Limburg
* 1958: 2e Ronde van Limburg - 1e Ronde van Midden-Nederland - 1e Omloop der Kempen
* 1960: 1e Ronde van Oostenrijk - 2e Omloop de Kempen 

Arie den Hartog werd geboren in Zuidland (Zuid-Holland) maar hij woonde het grootste deel van zijn leven in Limburg.

In de jaren vanaf 1964 tot en met 1970 was Den Hartog profwielrenner bij achtereenvolgens Saint-Raphael-Gitane, Ford France-Gitane, Ford France-Geminiani, Bic, Caballero en Caballero-Laurens.

In zijn amateurperiode won hij onder meer de Omloop van de Baronie en de Omloop der Kempen. In 1965 won hij als eerste Nederlander de Italiaanse wielerklassieker Milaan-San Remo. Den Hartog was in 1967 tevens de eerste Nederlander die zegevierde in de Amstel Gold Race. Andere uitspringende klasseringen waren een zevende plaats op het WK (1965) in het Baskische Lasarte-Oria, een elfde plaats in Luik-Bastenaken-Luik (1969) en een dertiende plaats in de Ronde van Spanje (1967).

Als knecht van Jan Janssen hielp Den Hartog in 1968 zijn teamgenoot aan de eindzege in de Tour de France. Hij reed alle grote rondes, de Giro d 'Italia, Tour de France en de Vuelta. Arie den Hartog is ook nog enkele jaren meesterknecht geweest voor vijfvoudig Tourwinnaar Jacques Anquetil.

Na zijn sportcarrière begon Den Hartog een rijwielzaak in Elsloo, daarna in Sittard en later volgde ook nog een vestiging in Kerkrade. Sinds 1992 had hij zijn rijwielzaak in Nieuwstadt.

De oud-wielrenner kreeg in 2017 een hersenbloeding, zat sindsdien in een rolstoel en ging de laatste tijd ernstig achteruit.  Arie den Hartog overleed in 2018 en is 77 jaar geworden.

Zijn belangrijkste uitslagen:

Amateurs:
* 1963: Omloop van de Kempen

Profs
* 1964: 1e GP de Belgique - 1e in 6e etappe Ruta del Sol - 1e Parijs-Camembert - 1e Ronde van Luxemburg - 26e Luik-Bastenaken-Luik - 25e Ronde van Lombardije
* 1965: 1e in Milaan-San Remo - 7e WK op de weg
* 1966: 1e Eindklassement Ronde van Catalonië - 2e etappe deel A Ronde van België - 22e Ronde van Lombardije - 20e Waalse Pijl
* 1967: 1e Amstel Gold Race - 13e eindklasssement Ronde van Spanje
* 1968: 26e eindklassement Tour de France - 26e Gent-Wevelgem
* 1969: 15e Amstel Gold Race - 11e Luik-Bastenaken-Luik
* 1970: Bergklassement Ronde van Zwitserland - 12e Amstel Gold Race - 12e Luik-Bastenaken-Luik - 26e Waalse Pijl

Jan Tummers, geboren in Geulle maar vanaf begin jaren 70 woonachtig in Elsloo.

Jan was prof van 1965 tot 1969 en stopte op 27 jarige leeftijd, heel jong dus. Hij was het toen zat om voor anderen tegen een karig loontje de longen uit zijn lijf te fietsen. 

Voordat hij prof werd, was hij een van de beste Nederlandse amateurwielrenners en vocht hij menig duel uit met provincie- en leeftijdsgenoten Harrie Steevens, Wim Schepers, Eddy Beugels en Jan Krekels. In 1964 won hij de Ronde van Limburg.

Als prof reed hij o.a. in 1967 de Ronde van Italië, waarin 12e werd in de rit naar Palermo. Zijn ploeg Willem II Gazelle reed de ronde niet uit, ze waren nog maar met drie renners over.

Bij de ploeg Willem II-Gazelle hield hij in de jaren zestig van de vorige eeuw de kopmannen Peter Post, Rik Van Looy en Jo de Roo uit de wind. Tummers reed onder andere Milaan-San Remo, Parijs-Nice, de Giro en de Ronde van Andalusië. In de Ronde van Zwitserland werd hij twaalfde en in de Amstel Gold Race eindigde hij op een tiende plek.
Een mooie carrière dus.

Maar aan zijn bestaan als wielrenner bewaart Tummers geen al te goede herinneringen. Hij kan het niet verkroppen hoe hij bij de profs, als knecht keer op keer werd geflikt en gebruikt. En financieel was het een ramp. De grote mannen verdienden goed, maar voor de knechten hadden de ploegbazen niets over.

Enkele uitslagen:

Amateurs
* 1962 1e in 2e etappe, 2e in 3e etappe en 3e in Eindklassement Triptyque Ardennaise, Polleur (Liege), België
* 1964: 1e in 1e etappe Ronde van Belgisch Limburg
* 1964: 1e in Ronde van Limburg (Nederland)

Profs
* 1965: 3e in Oostakker, België - 3e in Retie, België - 3e in Halse Pijl, België - 3e in Maarke-Kerkem, België -2e in Ieper, België
* 1966: 1e in Goirle, Goirle - 2e in Schiedam - 1e in Melsele, België
* 1967: 3e in Simpelveld

Samen met zijn vrouw Corry nam hij na zijn profcarrière een cafetaria over in Oud-Elsloo, op de top van de Maasberg, daar waar nu café Auwt Aelse is gevestigd. Vlakbij het toenmalige Jongerencentrum Utopia, dus aan klandizie geen gebrek. 

Hun friet met halve haan en friet met bief waren wereldberoemd in Elsloo en omstreken. Maar ook de humor van Jan en Corry zorgde ervoor dat de formica tafeltjes en stoeltjes elk weekend tot in de kleine uurtjes bezet waren.

Anno 2019 zit Jan nog elke dag op de racefiets en trapt hij per jaar nog zo'n 25.000 (!) kilometer weg.

Op donderdag 24 mei 2018 gaf dagblad De Limburger hem de aandacht die hij verdient. Klik op de afbeelding om het artikel te lezen.

Wim Schepers was een talentvolle wielrenner die vaak zeer kort eindigde, maar helaas nooit een klassieker of Ronde wist te winnen. Hij debuteerde in 1960 bij de nieuwelingen, werd in 1962 amateur en in 1966 prof.

Wim was een voorbeeldige meesterknecht die ontelbare kilometers op kop van het peloton sleurde. In dienst van zijn kopmannen, vaak onderbetaald en oneerlijk behandeld, zoals veel kleinere renners in die tijd. In wollen outfit, met dikke tubes en op zware fietsen.
Kijk naar de vele actiefoto's van Wim, tien-tegen-een dat hij op kop sleurt...

Hij dwong kampioenen vaak tot het uiterste te gaan. Een memorabel voorbeeld hiervan is zijn gevecht in 1972 met de grote Eddy Merckx om de overwinning in Luik-Bastenaken-Luik. Een van de hoogtepunten in zijn carrière... tweede achter Merckx, wat wil je nog meer?! 

Helaas zijn er geen beelden van die heroische strijd te vinden. Wel beelden van de jaargang 1971 als Merckx Luik-Bastenaken-Luik wint en Wim toch nog mooi 16e wordt.

Zijn vrouw en dochter zijn nog steeds supertrots op hem, wetende hoe zwaar hij het vaak heeft gehad. Ook trots omdat zoveel mensen hem volgden. Zelfs een supportersclub hebben ze ter ere van hem opgericht. Hondstrouw vergezelden ze hem naar de koersen!

Na zijn actieve carrière was hij geruime tijd ploegleider; voor het laatst in 1974 bij de Timoil ploeg.

Ook werkte hij een tijdlang in de fietsenwinkel van zijn oud-ploeggenoot Arie den Hartog in Elsloo.

Wim Schepers overleed op 25 september 1998 -op zijn verjaardag!- aan een aneurysma. Hij werd slechts 55 jaar oud.

Zijn belangrijkste uitslagen:

Amateurs
* 1964: 2e in de 2e etappe Ronde van Belgisch Limburg
* 1965: 1e in de 1e en 6e etappe Ronde van Oostenrijk - 2e in de 1e etappe Ronde van Belgisch Limburg en 2e in het eindklassement - 3e NK amateurs - 25e eindklassement Tour de l'Avenir

Profs
* 1966: 1e in de GP van Nederland - 1e in de Isle of Man (GBR) 1e in Manx International (GBR) - 4e NK profs op de weg
* 1967: 3e bij het NK op de weg - 4e Amstel Gold Race - 14e in Luik-Bastenaken-Luik - 25e eindklassement Tour de France - 3e in de 5e etappe Ronde van Frankrijk
* 1968: 3e in de 3e etappe Parijs-Nice - 2e in de Omloop van Midden-België - 5e Amstel Gold Race - 6e Luik-Bastenaken-Luik - 4e NK profs - 4e Rundum Henninger Turm
* 1969: 2e in het eindklassement Ronde van België - 3e in de 1e etappe Ronde van België -
2e in de 4e etappe Ronde van België - 5e Luik-Bastenaken-Luik - 20e Amstel Gold Race - 4e Rundum Henninger Turm
* 1970: 1e in de 2e etappe Dauphiné Libéré - 2e in de 4e etappe Ronde van België - 1e in de Omloop van de Zes Provinciën - 1e in de 4e etappe Vierdaagse van Duinkerke - 10e Amstel Gold Race - 12e Waalse Pijl - 5e Rundum Henninger Turm - 19e eindklassement Ronde van Zwitserland
* 1971: 2e in de 4e etappe en 14e in eindklassement Ronde van Zwitserland - 3e in de 9e etappe en 15e eindklassement Ronde van Spanje - 10e Ronde van België -
16e in Luik-Bastenaken-Luik - 19e Parijs-Roubaix - 24e Waalse Pijl
* 1972: 2e in de 2e etappe Ronde van Luxemburg - 2e in de 5e etappe Ronde van België - 2e in Luik-Bastenaken-Luik - 9e Gent-Wevelgem - 16e Amstel Gold Race - 8e Waalse Pijl
* 1973: 1e in de proloog, ploegentijdrit Ronde van België - 14e in Luik-Bastenaken-Luik - 22e Waalse Pijl

John Schepers is de één jaar jongere broer van Wim Schepers. Hij debuteerde in 1962 bij de nieuwelingen en werd in 1966 amateur. In 1967 werd hij 17e in het eindklassement van de Tour de l'Avenir (de Tour de France voor amateurs)

Hij reed vervolgens twee seizoenen als prof bij de Caballero-ploeg waar ook zijn broer fietste. Hij behaalde één overwinning als prof: de Druivenkoers Overijsse in 1968.

John Schepers overleed in 1995 en werd slechts 50 jaar oud.

Belangrijkste klasseringen:
Amateur
* 1966: 2e eindklassement en 1e in tweede etappe Ronde van Brabant
* 1967: 17e eindklassement Tour de l'Avenir - 6e eindklassement Ronde van Brabant - 6e Ronde van Limburg
Prof
* 1968: 1e in Druivenkoers Overijsse - 96e Gent-Wevelgem - 84e Omloop Het Volk

Harry Steevens, door zijn supporters "De Witte" genoemd, was in de jaren zestig vooral als amateur zeer succesvol en misschien wel een van de beste amateurs die Nederland ooit gehad heeft.

In 1965 won hij Olympia's Tour, won hij tevens drie etappes en werd hij eerste in het puntenklassement. Ook won hij in dat jaar de twee amateurklassiekers Ster van Zwolle en Omloop van de Kempen.

In dat jaar veroverde hij ook de groene trui in de Tour de l'Avenir (Ronde van de Toekomst, de Tour de France voor amateurs) en werd hij 7e in het eindklassement.

In 1966 won hij de Ronde van Limburg en was hij winnaar van een aantal etappes en de groene trui in de Tour de l'Avenir. Hij werd tevens tweede in het eindklassement van deze Tour. Ook won hij een etappe in Olympia's Tour.

Als professional (vanaf 1967) was hij minder succesvol. In zijn eerste jaar werd hij 3e in de Amstel Gold Race.

Zijn topjaar was 1968. In dat jaar won hij de Amstel Gold Race waarvan de finish dat jaar in zijn geboortedorp Elsloo getrokken was. Dat was wellicht de belangrijkste zege in zijn profcarrière.

Ook won hij de semiklassieker Parijs-Camembert. Verder werd hij tweede in de Grote Scheldeprijs en behaalde hij een etappe-overwinning in de Ronde van Andalusië.

In 1969 moet hij met veel minder genoegen nemen, slechts twee ereplaatsen in Belgische semi-klassiekers.

In 1970 won Steevens de 2e etappe van de Ronde van Zwitserland.
Niet veel later nam hij deel aan de Ronde van Frankrijk. Zijn beste prestatie in deze ronde was een 2e plaats in de 6e etappe. Hij werd 45e in het eindklassement.

De Tour van 1970 luidde het eind van zijn carrière in. Harry belandde als een van de eersten in een massale valpartij. Het hele peloton kreeg hij over zich heen. Zes hoog lag de groep gestapeld en toen die berg was weggewerkt, kwam ‘de Witte’ tevoorschijn. Hij zat nog aan zijn fiets vast door de aangesjorde voetriemen.
Omstanders probeerden zijn voet uit de toeclip te krijgen en toen hebben ze er zó aan gewrikt dat Harry daar een levenslange blessure aan heeft overgehouden.

In plaats van zich medisch te laten verzorgen is hij doorgereden. De macht was daarna uit zijn been verdwenen. In 1972 stopte hij

In 1971 stond hij weer aan de start van de Tour de France, maar moest in de 6e etappe opgeven na overschrijding van de tijdslimiet.

Daarna is de koek op. Harry Steevens stopt in 1972.

Belangrijkste uitslagen:
Amateurs
* 1965 Olympia's Tour eindwinnaar en 3 etappes - Ster van Zwolle - Omloop van de Kempen - Tour de l'Avenir: groene trui en 7e eindklassement
* 1966: Ronde van Limburg - Tour de l'Avenir: groene trui, 2e eindklassement - Olympia's Tour etappe

Profs
* 1967 Amstel Gold Race: 3e
* 1968 Amstel Gold Race: 1e - Parijs-Camembert: 1e - Ronde van Andalusië: etappewinnaar - 15e in Milaan-San Remo - 8e E3 Prijs Harelbeke - 18e WK Profs 
* 1969 - 3e plaats in GP Pino Cerami - 2e plek in de Omloop der Vlaamse Gewesten - 25e WK Profs op de weg
* 1970 - 21e in Amstel Gold Race -  winnaar 2e etappe Ronde van Zwitserland - 45e in Tour de France
* 1971 - 11e Gent-Wevelgem - 19e Waalse Pijl - 20e Amstel Gold Race - 3e in 4e etappe Ronde van Spanje